کد مطلب:24659 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:17

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

خداوند مشتاق چه كساني است

خداوند به يكي از

صديقين وحي نمود كه براي من

بندگاني هستند كه مرا دوست

ميدارند و من هم آنها را دوست

ميدارم، آنان مشتاق من، و من هم

مشتاق آنها هستم و آنها مرا در ياد

دارند و من هم بهياد آنها هستم، آنها

به

من نظر دارند و من هم به آنها نظر

دارم، پس اگر تو قدم جاي قدم آنها

بگذاري، تو را هم دوست خواهم

داشت و اگر از راه آنها منحرف

شوي عقوبتت خواهم نمود.

آن صديق گفت: معبود من!

نشانهئ آنها كه مورد توجه تو هستند

چيست؟ خطاب رسيد: روزها

همچون چوپان مهرباني كه مواظب

گوسفندان خود هست به سايه

مينگرد و منتظر آمدن شب هستند

و همان گونه كه پرندگان هنگام

غروب با شور و شوق عازم آشيانهئ

خود ميگردند، اينان هم با همين

حال به استقبال غروب خورشيد

ميروند، پس آنگاه كه شب فرا

رسيد، و تاريكي همه جا را فرا

گرفت و فرشها پهن و همه گرد هم

جمع شدند و هر دوستي با دوست

خود خلوت نمود، اينان در برابر من

به پاي ميايستند وصورتهاي

خود را بر خاك مينهند و با تلاوت

آيات قرآن به مناجات وگفتگوي با

من بر ميخيزند، و نعمتهاي مرا

سپاس ميگويند، پس آنان را

ميبيني كه گاه گريه ميكنند و گاه

شيون سر ميدهند، گاه آه ميكشند

و گاه از معاصي و گناهان شكوه

ميكنند، گاه ايستاده و گاه نشسته و

گاهي در حال ركوع و گاه در سجده

هستند و آنچه را كه به خاطر من

تحمل ميكنند، همه را ميبينم، و

شكوههايي كه از محبت من بر لب

دارند ميشنوم.

اول چيزي كه به آنها عطا كنم

سه چيز است.

يكي اين كه: نور خودم را در

دلهاي آنها بيفكنم و در نتيجه

همانگونه كه من از آنها آگاهم، آنها

نيز از من با خبر خواهند بود.

دوم اينكه: اگر آسمانها و

زمينها و آنچه را كه در اين ميان

هست در ميزان آنها ببينم باز آن را

كم خواهم دانست.

سوم اينكه: رو سوي آنها

ميكنم و آيا اگر كسي كه من رو

سوي او آورم، احدي ميتواند

بداند كه چه به او عطا خواهم نمود.